Amazone

Hallo allemaal,

We zijn weer terug in de bewoonde wereld (hoewel je je kunt afvragen waarom mensen ooit hebben besloten om middenin de jungle in een snelkookpan te gaan wonen).

We hebben maandag en dinsdagochtend Manaus bekeken. Een erg relaxte stad vergeleken met de andere steden die we hebben bezocht. Er staat een mooi oud theater (1896) wat we hebben bezocht en op het plein erom heen hangt een gezellige sfeer. We zijn ook naar de kade van de amazone gelopen en hebben een museum bezocht.
De stad is ooit gesticht in de tijd dat ze rubber verhandelden (1860) todat de engelsen zo slim waren om het zaad van de rubberbomen mee te nemen naar azie waar ze het goedkoper konden produceren.

Dinsdagmiddag werden we opgehaald om naar de lodge te gaan. We moesten 2 uur rijden en het uitzicht was niet overal even mooi. Bijna de hele route naar de lodge zagen we dat er mensen woonden langs de weg. Ze mogen 10% van hun grond bebouwen, de rest moet regenwoud blijven. Zo is in deze staat 8% van het bos vernietigd hoewel dat dus nog relatief beperkt is naar Braziliaanse begrippen.

Nadat we waren aangekomen konden we vrijwel meteen weer op pad om een verkennende wandeling te maken over het park. Ze legden daarbij uit welke slangen er voor kunnen komen en bij welke je met een boog erom heen moest lopen als deze op het pad zou liggen. Ook palmen blijken nare planten te kunnen zijn; ze hebben grote stekels aan de stam of onder het blad. Als je die in je huid krijgt en ze eruit wilt trekken breken ze af zodat je ze er 3 maanden later via zweren pas kwijt raakt.
We kregen de rondleiding van Ivo, een nederlandse student en slangenliefhebber. Hij heeft ons ook een grote spin laten zien die hij had gevonden: de bird eating goliath. Het is de grootste spin ter wereld maar gelukkig was deze nog niet volgroeid ;-) Ondertussen liepen we ook in het donker door de jungle dus ik was blij dat we na deze spin-show weer terug naar het pad gingen.

Woensdag gingen we echt op pad de jungle in. We hebben een wandeling van drie uur gemaakt naar een rustplek aan een beekje. Daar hebben we gebarbecued en kregen we weer spannende verhalen over een jaguar die een keer de etensresten kwam ophalen (wel ´s nachts dus dat gaf nog enig vertrouwen dat wij er geen zouden tegenkomen). Onderweg hebben we veel uitleg gekregen over de bomen en hoe de indianen de verschillende bomen en planten gebruikten. Ik zag nog een slang wegschieten (Fire snake) die een ´little bit poisenous´ was.

Na de lunch moesten we 3 uur wandelen terug naar de lodge. We hebben nog een poging gedaan om dichterbij apen te komen maar dat lukte niet. Je hoort ze wel en ziet soms ook blad bewegen maar de bomen zijn zo hoog en dichtbegroeid dat het lastig is echt iets te zien.
Om wat af te koelen na de wandeling zijn we in een meertje gaan zwemmen. Dat kon veilig omdat het water een lage ph heeft en er dus geen beestjes in zouden zitten (hoewel ik nog genoeg zag rondzwemmen, hmmmm...).

Gisteren hebben we een hele lange tocht gemaakt met een bootje (mijn kont doet nog zeer van het zitten). We hebben door stukken woud gevaren waar het water nog heel hoog stond. Grappig was dat er pluisjes (een soort katoenbol maar dan minder dik) uit bomen vielen die meteen werden opgegeten door de vissen zodra ze het water raakten.
Daarna hebben we piranha´s gevist. Dit keer kreeg ik er een bijna in mijn gezicht dankzij een andere toerist. Ze wilden niet echt bijten, ten minste, niet bij ons, wel bij onze gids...
Daarna zijn we naar de echte Amazone-rivier gevaren. Op dat punt was de rivier ´slechts´ 12 km breed. Een enorme watervlakte dus. Op dit punt zwommen dolfijnen; grijze en roze!! Ontzettend gaaf om te zien en helaas onmogelijk om goed op de foto te krijgen.

Nadat we een tijd hadden gedobberd en flink waren opgewarmd zijn we naar een punt gevaren waar we luiaards hadden moeten zien. Aangezien die bijna altijd stil zitten is het moeilijk ze te vinden dus dat lukte ook niet. De gids heeft op dit punt met een toerist naar catfish gevist maar alleen een pescada gevangen (hele mooie blauwe vis). Helaas werd die min of meer levend toegevoegd aan de spies waar de andere vissen ook al aan hingen...
Daarna zijn we naar een meer gevaren. We konden dat nu al moeilijk bereiken doordat het water al een meter was gezakt (het regenseizoen stopt in juli). We zagen daar een aantal waterlelie´s die enorm groot zijn (blad van 1 m groot) en een heleboel vogels. Dit was echt schitterend omdat de zon onder ging.

Vanmorgen zijn we vroeg in de bus gestapt om teruggebracht te worden naar Manaus. Hier hebben we het fenomeen ´Meeting of the waters´ gezien. Het zwarte water van de rio negro mengt zich pas na 6 km met het bruine water van de rio solimoes. De afscheiding tussen bruin en zwart water bij manaus is heel goed te zien.

We zitten nu nog even in manaus voordat we teruggaan naar de luchthaven voor de vlucht naar Salvador. Alweer de laatste stop voor deze vakantie hoewel we misschien nog naar Porto gaan, je weet het maar nooit met TAP.

groetjes,
Grit en Steef